SENİ SEVİYORDUM AMA SENİN HABERİN YOKTU....
Sana uzak kentlerden birinde , zamanın bir yerinde ,Seni ve senli
günleri anımsattı akşam güneşi .
Onca zamanın üstünde , eskimeyen bir düşüncesin şimdi .
İnsan her gün anımsar mı aynı gözleri
Seni seviyordum ve senin haberin yoktu . . .
Saçlarını izliyordum uzaktan .Kulağın arkasına düşüşü ve burnun . . .
Herkesten başkaydı işte . . .
Güldüğün zaman , yukarıya bakardın .Yukarıya kalkan başın ve gülen
gözlerin vardı , ne güzeldiler . . .
Sen bilmiyordun ve ben seni seviyordum . . .
Kalbime sığmıyordu aklımdan geçenler ; duvarlara , vitrin camlarına ,
kaldırımlara çarpıyordu , Geri dönüyordu çoğalarak .
Senin sesini duyduğum masalarda , erteliyordum her şeyi , her şeyi
erteleyişim oluyordun , kalp ağrısı oluyordun , birlikte soluduğumuz
sokak isimleri oluyordun .
Mevsimler değişiyor ve büyüyorduk . . .
Dönemeçler geçiyor , köprüler göze alıyor ve bazen tekin olmayan sular
üzerinden atlıyorduk , cesurduk .
Ufuk çizgisi maviydi , gün batımı hep turuncu ve kırmızıydı bütün
karanfiller .
Ben seni seviyordum , sen bilmiyordun .
Sevinçlerim oluyordun ara sıra , sen hiç bilmiyordun .
Sonra herhangi biri oldun , bütün sevinçlerim bittikten sonra .
Yağmurlar yağdı , serin Haziran akşamları .
Derken bir gün uzaktan gördüm seni . . .
Saçların bana inat , başın her şeye meydan okuyarak işte yine aynı ,
kalbimi acıttın .
Her zamanki gibi değiştik sanıyordum ve sen yine bilmiyordun . . .
Şimdi bunları anlatsa sana birileri , kim bilir
Ya da boşver bilme en iyisi . .
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder